Neredeyse olayın üzerinden 6 gün geçmiş, olay ve yol beni o kadar sarstı ki, o kadar olur yani. Ancak yazabiliyorum.
Bursa'ya sanırım en hızlı giden firma Nilüfer, buna kimsenin lafı yok. Bunu bilmek ise bir firmaya canının istediği gibi davranma hakkını verir mi? Ne demek istiyorum şimdi?
Bu firma geçen perşembe gecesi beni taammüden otogarda bıraktı! Kasıt olmaması mümkün değil, 15 dakika önce biletimi aldım, bavul ve çantamı otobüse bıraktım ve muavine rahatsız olduğumu, tuvalete gitmem gerektiğini, çantamı vs. yerime bıraktığımı söyledim. Gerçi zor nefes alıyor ve ayakta zor duruyordum, ne zamandır peşimi bırakmayan bulantı yine yapacağını yapmıştı.
Beni bırakacaklarını bilseydim diğer yolcuları hiç umursamadan otobüse kusardım. Bundan sonra yapacağım o zaten. Bir de hani üç dakika kusayım sonra yerime geçeyim diyemiyorsun ki, perona vardığımda otobüs yoktu! Saate baktım 4 dakika geçmiş, koşa koşa -o durumda ne kadar koşabilirsem- firmaya gittim, müdüre yönlendirdiler, bu arada kalkış saatini 6 geçiyor.
berte - böyle böyle, özellikle söylememe rağmen beni bırakmışlar... 4 dakika geçmişti...
müdür - 4 dakika çok uzun bir süre (hasta olmasam çıkacak cıngarı düşünemiyorum bile, ulan ben yeri geldiğinde 7 8 dakika sonra kalktığını bilirim Nilüfer otobüslerinin!)
berte - eşyalarım, her şeyim, ilaçlarım araçta, araca yetiştirebilir misiniz?
müdür - yok o zaten mümkün değil (lan 6 dakikada ne kadar uzağa gidebilir ki?)
berte - nasıl ya_ bilgisayarım ilaçlarım hepsi otobüste, ilaçlarımı almam lazım!
müdür - merak etmeyin ilaçlarınıza sağ salim kavuşacaksınız (burada alenen taşak geçtiğini düşündüm)
berte - yahu o ilaçlar bana şu anda lazım! şu anda o ilaçları almam lazım!
müdür - siz bana otobüste neleriniz olduğunu söyleyin, hepsi eksiksiz iletilecek...
berte - yahu şu an lazım bana diyorum, bir şekil yetişemez miyim? (neyse ki cüzdan ve telefon üzerimde)
müdür - onu zaten unutun, sizi bir sonraki araç 28 numara ile göndereceğim.
berte - (6 dakika için 54 dakika mı bekleyeceğim???!!!) nasıl ya?
müdür - yapabileceğim başka bir şey yok, eşyalarınızı ineceğiniz yere bıraktıracağım merak etmeyin
berte - bilet milet bi bişi vermeyecek misiniz?
müdür - yok onu veremem, sizi bir sonraki araçla göndereceğim, siz de bu arada dışarı çıkın hava falan alın...
berte - dışarıda herkes sigara içiyor, alerjim var daha köü tıkanıyorum....
müdür - o da doğru....
Neyse ne zorlayacak ne de cıngar çıkaracak halim var, tüm gün yorgunluktan ölmüşüm, bir gün önce gelmişim, ertesi gün de girmem gereken ve tüm gün süren bir sınav var. Küfrede küfrede beklerken bir posta daha fenalaştım ama bunda yine bırakır beni otobüs diyerek apar topar kusarsam da otobüste kusarım diyerek yerime geçtim. Dedikleri gibi iner inmez her şeyime kavuştum, paylaştığım insanlar 'neyse ki onu yapmışlar,' dediler. Bu zaten yapılması gerekendi.
Sonuç olarak hasta halimle bir saat daha fazla beklemek pek çok şeye maloldu, kurduğum saate uyanamadım ama arkadaşım bir saat sonrasında aradığında duydum ki az çaldırmıştı sınavdayımdır diye. İki yastıklı gerçek yerim bensiz uzaklaşırken, emanet seferin muavini terminalde yastık kalmadığı için yastık veremeyeceğini söylediğinde bir kez daha içten içe sinirlendim.
Hastaydım, çok halsizdim, çok yorgundum, her şey içimde kaldı. Şu satırları bile ancak yazabiliyorum. Bir dahakine midem bulanırsa otobüse, ishal veya sistit olursam otobüse, her ne arıza veya cerahat çıkarsa otobüse... istedikleri bu mu gerçekten çok merak ediyorum... verdikleri petrol kokusundan yaklaşılamayacak kusma poşetleri de cabası, kusacakken kusamıyorsun.
Bir resmen taammüden yolcu bırakma hikayesi okudunuz. Şimdi yarın tekrar gitmem gerekiyor ama ayaklarım o kadar geri dönüyor ki. Haksız mıyım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder