İşte bizden istenen Uğur Mumcu'nun şeriat yanlılarınca öldürüldüğünü düşünmekti. Çünkü onlar Atatürk'ten nefret ederler, Atatürkçülerin Köküne Kibrit Soyu diye dernekleri falan var. Fadime Şahin'ler, Müslüm Gündüz'ler ve rezaletler(i) kol geziyor. O dönem haber alma kaynakları bugünkü gibi değil, ana akım medya rahatlıkla diğer seslerin önüne geçiyor.
Bugün sanırım twitter'dan biri yazdı: O günlerde katil şeriat diye bağıracağımıza katil devlet diye bağırsaydık belki farklı olurdu, diye.
Aslında bir yandan katilin devlet olduğu fısıltıdan uğultu haline geçmişti bile ama kimse bunu dillendiremiyordu. Geriye dönüp baktığımda çok karanlık günler görüyorum, bugün haber kaynaklarının bireysel habere kadar çeşitlendiği bir dönemde olan bitenin vehametini görebildiğimizden belki daha beter durumda da olsak karanlık o günlerin karanlığı gibi değil.
O günler sanki gözlerimizde perde vardı, benim vardı en azından, çocuktum. Çok üzülmüştüm, nasıl bir öfke ile işlendiyse bu cinayet arabasının bile büyük bir parçası kalmamıştı neredeyse. Bu nasıl büyük bir öfkeydi... Param parça olana kadar maktülüne öfkesi dinmeyecek bir hınç.
Sonra ben yazdıklarını evire çevire okumaya başladım, neydi bu öfkenin nedeni, bulmalıydım. Gördüğüm kadarı ile Uğur Mumcu'nun tek suçu bağımsız ve özgür bir gazeteci olmasıydı. Ne kadar tanıdık, değil mi? Mesleğine duyduğu aşk ve saygıdan dolayı param parça oldu. Uğurlar olsun.
Kızı Özge Mumcu '4 yıl önce "15 yıl önce bugün" adında bir belgesel hazırlamıştık. 19 yıl önce bugün diyerek izleyebilirsiniz... Değişen bir şey yok zira." yazdı dün gece twitter'da, izleyebilirsiniz:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder