"seni zorla sevmeye calisiyorum(ilan ı aşk?) ama bunun için 1 tane bile neden yok(hmm ilginç. kendime bu saygısızlığı yapmaycambeni sevmek vs saygısızlık?. hem beni sarhos ve bunalimda bi halde birakip gittinyok öyle bir şey, neyse bir okuyalım ertesi gunde seni adam yerine koymayan 2 kiroyla mac seyretmek daha cazip gelmis olacak kiiki kıroyla maç? ne yaptigimi merak bile etmedinsabah da olsa bu noktada yanlış geldiğini anladım. pisirikligindan ezikliginden karaktersizliginden yalakalindan igreniyorum. bu yüzden seni görmek istemiyorum. anlamissindir artik beni.."
ben anladım da anlaması gereken anlamadı be güzelim. su gibi bir kız, vaktiyle tüm okul peşinde koşardı. düştüğü duruma üzülüp "ben de seni seviyorum hayatım" diye mesaj atsam da utancından ya da içinde bulunduğu ruh halinden cevab veremedi.
bir diğeri daha elim ve daha vahim bir vaka çünkü mesaj benim hakkımda atıp tutmak için bana atılmış bir mesaj. ben de o dönem içinde bulunduğum koşulları düşünüp kim bu ve kimden bahsediyor diye uzun uzun10 dakika falan düşünmüştüm. buyrun okuyalım:
"şebembu nasıl bir hitap ola ki iyi akşamlarbizde bir aradaşınkalıyo memnunuz da polis olabilir teredüt ediyok haberin var mı muharrem dikili selam hepinize"
ben kimde hangi arkadaşım kalıyor, muharrem kim derken kalan ve polis sanılan arkadaşın ben olduğunu fark edince güleyim mi ağlayayım mı bilemedim. ciddi ciddi mit ten falan sanmışlar beni. korkma sebepleri de vaktiyle bir aile bireyinin tarihi eser kaçakçılığından hüküm giymiş olması. bir de kaldığım yer öyle bir muhit ki biri sivil polis bu dese kim vurduya da gidebilirim, o derece... bu da böyle bir anımdır.
(27.11.2009 19:59)
aslında bu anı çoook daha uzun, o yaz arkadaşlarım yazmam için ısrar etmişti, o yaz 2005'ti. neşe kaynağımız olmuştu. yaşarken değil ama sonradan anlatırken durum epey trajikomik aslında... belki başka zaman.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder